دریا و تالاب

با تو، در آرامش و آسایشم

 از شراب عشق پر، جامم کند

   ای بهین تالاب در ایران زمین

چون بهشت و حوری ای تالاب من

چون هزارانت غزل خوان می شوم

خارها، تبدیل برگل می کنی

در هوای جانفزا ، مهتابی ات

ای امید این دل بی تاب من

بی تو، طوفانی و در فرسایشم

موج آرام تو، آرامم کند

باغ تو باشد چو فردوس برین

پای تا سر، نوری ای تالاب من

با تماشایت همه جان می شوم

شوری من را تحمل می کنی

باش با نیلوفران آبی ات

خرم و سرسبز مان تالاب من